Halt aan de verrommeling van het Limburgse landschap

Ofwel de verloedering van het groene buitengebied…

De leefkwaliteit van de omgeving wordt in belangrijke mate bepaald door kwaliteit van de inrichting van die omgeving. Horizonvervuiling, verrommeling , verloedering en korte termijn denken staan dat in de weg. Bij alle beslissingen inzake die inrichting van de leefomgeving zou daarom de afweging gemaakt moeten worden of deze een positieve of een negatieve bijdrage leveren aan onze directe leefomgeving. Pakt dit goed uit, dan zal dat bijdragen tot een goed vestigingsklimaat en economische groei.

Juist in de groene zones tussen de stedelijke gebieden groeit sluipenderwijs de horizonvervuiling in de vorm van versnipperde bedrijventerreinen, opzichtige bedrijfspanden aan zgn. zichtlocaties, verlichte reclamemasten, reclameborden en verkeersknooppunten. En deze bouwwerken zijn niet tijdelijk, maar bepalen vaak generaties lang het landschap !

Tegelijkertijd zien we de gemeentes niet of nauwelijks handhaven, of zelfs eigen plannen maken die in strijd zijn met andere (provinciale) plannen. Veel van die zaken dienen geen enkel publiek doel en moeten daarom worden tegengehouden. Het lijkt alsof de economische waarden van enkelen tot norm zijn verheven, terwijl voorlopers al lang weten dat een goed vestigingsklimaat voor bedrijven en hoger opgeleiden juist gebaat is bij de kwaliteit van het landschap.

Veelal laten de gemeenten dit gebeuren en hebben ze op dit punt weinig visie en beleid. Daarom moeten provincies stevig de regie gaan nemen. Provincie Limburg heeft als regisseur van de ruimtelijke ordening een belangrijke voorbeeldfunctie die zij nergens anders beter kan invullen dan bij het voorkomen dat provinciale wegen, zoals de BPL, aaneenschakelingen van zichtlocaties worden. Zij kan samen met de gemeenten hierin beslissen en kunnen als vergunningverlener op basis van de landschapsverordening deze zaken reguleren. Dat is de basis voor goede landschapsarchitectuur.

Maar het Limburgs landschap heeft in de afgelopen dertig jaar juist sneller aan kwaliteit ingeboet dan ooit.
Het is de hoogste tijd om goede keuzes te maken, om zo de verrommeling en verloedering van ons buitengebied en landschap tegen te gaan.